از وقت های پژمرده یک برگ غم دردستان تنها می نگارم.

سقوط گلبرگ در میان نسیم صبح گاهی می سراید جدایی را.

صدایی آشنا هر چند گویا می خواند بلبل  از هم دردی ها.

در جهان سکوت می آزارد,پژواک یک سکوت خاموش.

دلهره ای از ته قلب از تنهایی سکوت پرواز می کند.

آهنگ جدایی یک گل و هوای سقوط یک گلبرگ

و می رسد یک ترانه به زبان یک شاعر آن هنگام که تو هستی

پرواز خیال هر چند آرام اشک های مرا جاری می کند

وسلطان وجودم را یک آرامش بی آرام پر می کند

آری ,غبار دیروز آرام گرفته و چشمان غبار گرفته مرا آرام نمی گذارد.(آوا)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: